Hoiiiii maatjes

Hoii mensjes in Nederland!

Ik dacht weer even kort verhaaltje... laten weten dat ik nog leef. Heb niet zoveel te vertellen maar probeer er toch iets van te maken.
Inmiddels klein maandje hier in bali, begin steeds meer te twijfelen waarom ik hier wil zijn en waarom ik hier wilde wonen ipv Nederland. Ik weet niet wat het is maar kan mn draai niet vinden ofz. Misschisen omdat ik niet kan scooter rijden omdat mn middel vinger nog steeds verampeneerd is ik kan hem inmiddels goed bewegen maar geen kracht uitoefenen en dat is best lastig als je moet remmenen natuurlijk paar dagen nadat ik mn vinger heb gestoten brak ik mn kleine teen waardoor ik al een week strompel whahaha mja shit happens en mn teen gaat elke dag stuk beter gelukkig. Vandaag is mijn mening trouwens weer volledig omgedraaid en heb ik een super fijne dag haha. Gezellig met het gezin en een vriend naar t strand geweest. Oh en ja een hele hele grote angst overwonnen! Namelijk achterop een motor zitten (en ja ik zat in mn korte broek en teenslippers gehe) haha gelukkig wist ik waar we heen gingen hoe ver t rijden was en dat we waarschijnlijk niet heel hard konden omdat er veel verkeer is. Maar eerlijk het viel mij erg mee hoewel ik best een beetje in mn broek scheet als t gas erop ging. Ik vertrouw ino dus dat scheelt al de helft. Ik moest wel achterop aangezien ik zelf nog niet kan rijden haha. Dus lempot tania lily en kaya op 1 scooter en ik achterop de motor haha wat een grap. Kan gewoon hier!
Op t strand heerlijk dagje gehad en dan denk ik hmm jaaa i love bali!
Nog steeds regelmatig met de boys uit t dorp aan het chillen muziek maken en zuipen haha!
Voor de mensen die weten dat ik grond wilde gaan pachten dat ga ik toch niet doen. Aan de ene kant wil ik wel maar nja dan moet ik komende jaren hard werken om alles voor elkaar te krijgen... ik leg mezelf eigenlijk vast. Na een gesprek met tania dacht ik idd miss beter niet.. er zijn vele voors en tegens maar nja voor nu even niet!
Verder ben ik elke dag druk met foto's maken voor hun fb en probeer ik alles zoveel mogelijk vast te leggen. Verder help ik waar ik kan en dat voelt goed.

6 oktober ga ik alweer naar huis, vooralsnog zonder baan maar wie weet ik denk dat er wel weer iets op mn pad komt!

Dat was t alweer voor nu xxxxx tot snelll